2 haltes verder

Maandag hebben we het leukste uitje tot nu toe gedaan!
We hebben een dagje Thaise kookles gehad bij Thai Cookery School.
's Morgens werden we om 8.30 uur opgehaald en werden we afgezet op de versmarkt van Chiang Mai. Deze is dagelijks geopend van 7.00-19.00 uur en iedere Thai die kookt haalt hier iedere dag de verse ingrediënten die hij/zij zelf niet verbouwd.
Onze docente, Mint, sprak erg goed Engels en heeft ons alle gangbare groenten en kruiden laten zien en we hebben alle vragen mogen stellen hierover.
Mint betekent overigens Kleine Bij. Haar oudere zus heet Grote Bij, de Thaise naam ben ik even kwijt.

Na de markt zijn we op de trein gestapt en naar t platteland geredenw aar we op de kookboerderij terecht kwamen.
Een biologische, organische boerderij waar ze zoveel mogelijk hin eigen groenten, fruit en kruiden verbouwen.

We kregen een soort van keuzemenu waaruit we 6 gerechten konden kiezen in verschillende gangen en 1 kruidenpasta. Het 7e gerecht (3e gang) was voor iedereen gelijk, namelijk Pad Thai.

We zijn de tuin in gegaan en hebben daar onze eigen kruiden geplukt en toen kon de kookpret beginnen.
Rond 10.30 uur zaten we aan de eerste 2 gangen.

Na het 4e gerect hadden we pauze.
We kregen allemaal een fiets en hebben een tochtje door t platteland gereden.
Mint heeft ons meegenomen naar een tempel en daar eea over verteld en gaandeweg het tochtje ook over de manieren van verbouwen, de roem van de koning (en vooral waarom) en nog wat andere leuke wetenswaardigheden.

Na de pauze hebben we de andere gerechten gemaakt met als afsluiter natuurlijk de toetjes.
We kregen een mooi boekje mee met de recepten en kunnen daarmee thuis oefenen. Dit was echt een supergave dag en we hebben zoveel gegeten dat we die avond niets meer hoefden.

Wel hebben we 's avonds besloten de volgende dag aan onze monsterreis te beginnen. Graag wilden we namelijk naar de eilanden in de Golf afzakken en dat is me nogal een tripje. Vliegen is uiteraard het snelste en makkelijkste, maar vanaf Chiang Mai naar Koh Samui werd ons te kostbaar.
De grote puzzeltocht startte en uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat de bus van Bangkok naar Chumphon toch het beste alternatief zou zijn, ondanks dat dit geen fijne reis zou zijn. We hebben dit al eens eerder gedaan en wisten wat ons te wachten stond...
Online alles geboekt en onze vlucht van Chiang Mai naar Bangkok vertrok dinsdag om 12.35 uur.

Volgende ochtend op tijd op t vliegveld.
Wederom kwamen we er ook hier achter dat het gewicht van de handbagage niet gecheckt wordt... Helaas was Gerald zn backpack al ingecheckt.
Op Bangkok kwamen we aan op het oude Internationale vliegveld. Even wennen... Taxi naar Khao Sanroad en hup naar het kantoor van Lomprayah.
Dit is de organisatie die de boottochten doet en sinds een aantal jaren ook de aansluitende busverbindingen heeft. We hadden nml wel de bevestiging ontvangen, maar er stond niet bij waar we moesten opstappen, hoe laat,etc.
Dan is t toch fijn dat je de weg kent in Bangkok en weet dat ze een heus kantoor hebben en waar t zit!
Bleek dat we bij hun moesten verzamelen om 19.30.
Goed, ff rustig zitten dus, wat eten en terug naar t kantoor.
Inchecken en naar de bus.
Gerald zat natuurlijk weer klem!
We zaten bovenin en middenin de lange rij met stoelen.
Toen eenmaal degene binnen waren die bij de trap zaten (fijnste plekken) is Gerald gaan vragen we konden ruilen met elkaar. Géén probleem zij de jongen.
We stonden op punt te ruilen toen de dame iets zag wat werkelijk alles overtrof!!
De gehele achterste rij aan beide kanten was leeg!!
We hebben ze vriendelijke bedankt en zijn naar achteren gelopen.
Beide hadden we nu 2 stoelen naast elkaar voor onszelf en Gerald zat ook nog eens bij de nooduitgang waar een grote kist met kussen stond. Prima plek om de benen languit op te kunnen leggen gezien hij toch nooit kan slapen in bus of vliegtuig.
We hadden onze plekken nog niet ingenomen of de bus vertrok.
Ik heb een tijdje liggen lezen en toen ging mijn lampje uit. Over beide stoelen languit, voeten over 'gangpad' en ik was verteokken. Wel rommelig, maar wel geslapen.
2.00 uur... Lichten volop aan ind ebus. Ja hoor, het licht ging om 20.45 uur uit (bij vertrek), maarnu moesten we er uit voor een stop....
Middenin de nacht!! Idioten!!
Ohja, dat was de vorige keer ook :-(.

4.00-4.30 uur ergens... Chumphon.
Lomohraya heeft er inmiddels wen uitgebreid kantoor zitten met van alles en nog wat aan eetkraampjes,maar natuurlijk zijn die om deze tijd nog gesloten.
Het heeft geregend en iets zegt ons dat de aangekondigde stormen (blijken naweeën te zijn van orkaan in Maleisië) nog niet voorbij waren.
Na inchecken weer wachten.
Instap op de ferry eindelijk om 7.30 uur en dan begint tegelijkertijd de waanzinnige bagagedans!
Het lijkt iedere keer weerchaos,maarhet is tot in de puntjes georganiseerd.
Bij incheck (in Bangkok) krijg je namelijk allemaal een label mee voor aan je bagage en eens ticker voor op je kleding.
Op de boot sta je je bagage af en deze wordt via 4 of 5 Thaise mannen doorgegooid om zn definitieve plek te krijgen. Keurige 'stapels' per bestemming;
Koh Nang Yuan (nieuwe stop)
Koh Tao
Koh Phanang
Koh Samui

En zelf zoek je een plek op dek of in de grote binnenruimten op 1e of 2e dek.
Wanneer we aan boord stappen krijgen we gelijk te horen dat we binnen moeten gaan zitten ivm de regen die er aan komt.
We hadden toen we de pier overstaken de bui al zien hangen,maar voor we t wisten had ie ons bereikt.
Gelukkig zaten wij droog binnen, in tegenstelling tot vele anderen die al doorweekt aankwamen.
Dit beloofde een fijne vaart te worden :-(.
Dit was voor mij nu de 5e keer dat ik deze oversteek maakte, hoewel de eerste keer tot en met Samui, maar het was de eerste keer dat het zo'n ruwe en slechte tocht was!

Eenmaal op Samui hadden we geen idee waarheen. TripAdvisor gaf allerlei tegenstrijdige recensies en met de Lonelyplanet waren we er ook al snel achter dat t eiland zó groot is dat de keuze reuze is. Wel even wat anders dan t fijne, kleine Koh Tao...

Uiteindelijk taxi genomen naar noordelijke deel gezien daar een wel oké guesthouse zat.
Aangekomen bleek Kinghouse Reggae nogwat vol te zitten.
We ontmoette direct een Nederlandse meid die aangaf dat we haar tent wel konden overnemen... Euhm, nee dank je. Was niet wat we in gedachten hadden.
Toen we besloten hadden met zn 3-en een andere plek te zoeken, kwam de eigenaar naar ons toe dat ie aan de overkant van de straat nog wel huisjes had...
Ach, kijken kan geen kwaad.

Had er nog 1 met en 1 zonder airco.
Toen we t huisje zagen hebben wij degene met airco genomen en Elise die zonder airco. Prima plek voor 1 nacht, kijken we morgen wel weer verder.

Eenmaal op de kamer merkten we pas hoe bekaf we waren. De monster-reis van 28 uur zat er op... We hadden honger, maar vooral ook slaap.
En grote behoefte aan een douche!!
Dat eerst gedaan, toen op bed geploft en genoten van t feit dat we languit konden liggen in de airco.

Onszelf bij elkaar geraapt.
Zwemkleding aan, eerst wat gegeten bij het restaurantje van Reggae en toen dlt water in. Oh heerlijk!
Wat een genot, dat lauwe zeewater!

Daarna terug naar t huisje, weer douchen en bekeken wat we de volgende dag zouden gaan doen.
Hadden al snel door dat Mae Nam, het dorp waar wij zaten niet veel te bieden had behalve rust. Nou vinden we dat vaak juist heel fijn, maar even ergens gezellig iets drinken zat er hier niet bij.

Speuren op internet en een tip op TipsThailand bracht ons op t spoor van New Hut Bungalow.
Leuke gekleurde huisjes aan t strand en een 2e en 3e rij daarachter.
Plek voor iig 2 nachten? Ja
Betaalbaar? Ja
Gereserveerd.

De volgende dag, dinsdagochtend zijnw edus nahet ontbijt uitgecheckt en hebben we een songtieuw naar New Hut gepakt. We zitten nu in t zuidoosten van Samui en moeten nog erg wennen aan t eiland.
Het is echt zoveel groter dan Tao en zelfs groter dan Koh Chang.
Een dezer dagen maar eens een scooter huren en dan zien we wel wat t ons allemaal gaat brengen.

Ohja en voor degene die t zich afvragen;
Mijn zonnebank kuur is weer voor pietsnot geweest.verband alsnog levend en Gerald schiet mij natuurlijk weer als een malloot voorbij. ;-)
Daarnaast heeft er op de laatste avond van Chiang Mai een heuze invasie muggen plaatsgenomen op, vooral, mijn benen. Ik ben de volgende dag gestopt met tellen toen ik de 60 bulten had gehaald :-( #omgekvanteworden

PS: Op dit moment hebben wij een matige wifi verbinding die er voor gezorgd heeft dat dit blog in 3 delen geschreven is... Maar eindelijk is hij klaar en is hij gepost. Snel zal de volgende volgen, gezien t inmiddels alweer zaterdag is ;-)

PPS: ik krijg de locatie van waar we zitten niet goed bijgesteld via de mobiel. :-(