Typisch Koh Chang?

De heenreis begon al met het feit dat onze reis blijkbaar niet om 17.30 zou vertrekken zoals op onze e-tickets stond, maar standaard om 17.50 uur. Op zich geen probleem, ware het niet dat we daardoor wel heel vroeg op het vliegveld waren.
Ingecheckt. We zaten naast elkaar op de stoel naast het raam en aan het gangpad. Prima dus...
Wachtend op boarding en merkend dat er nog steeds geen vliegtuig aan de andere kant van de gate stond, begonnen wij al te twijfelen of er geen vertraging zou zijn. En ja hoor... door een medisch spoedgeval moest het vliegtuig dat naar ons onderweg was een noodlanding maken op Barcelona. Wij vertrokken dus niet eerder dan 19 uur.

Bij boarding zagen we dat ons 'windowseat' recht boven de vleugel zat, dus veel uitzicht was er niet. Niet getreurd echter want langzaam zagen we de mensen het vliegtuig in druppelen en hadden we zo het idee dat het niet vol zat. 150 lege plekken wist de stewardes ons te vertellen. Gerald heeft snel geruild met de meneer die voor ons zat. Die meneer is naast zijn vriend gaan zitten in het middendeel en hadden daar 5 stoelen met z'n 2-en. Ook geen straf dus.
De vlucht verliep prima.

We zijn geland om 10.30 uur, relatief snel door de douane en hop naar de 1e etage om de busreis te regelen. We wisten waar we wezen moesten dus dat scheelde een hoop. Zaten met zijn 3-en in een 10 persoons minivan, dus ook hier ruimte zat. Wel een lange reis, dat wel. Om 18.15 uur hadden we de boot vanaf Trat, dus een uur later zette de bus band aan wal ;-). Zo'n 20 minuten later werden wij keurig afgezet bij het resort.

Nog voor we bij het huisje waren hadden we al een vriendje gemaakt. Een burmees-achtig poesje wat ons pratend tegemoet kwam. Hoort duidelijk bij het resort want de dame die ons weg bracht naar het huisje zei de poes ook gedag.
Zoals een goed burmees betaamd lag zij binnen no-time op een van onze schoten hard te spinnen en konden wij haar in alle posities leggen die ons zinden. Gezien haar vacht (wat het midden houdt tussen schildpad en lapje, niet echt onze smaak) hebben we haar Coyote Ugly gedoopt.

De kamer/huisje is wederom fantasisch! Nog groter dan de vorige keer, 4 jaar terug.
Het bed is in de breedte zo groot dat Gerald er dwars in kan liggen, zonder dat er ook maar een teen of vinger uitsteekt. In de lengte echter komt hij zo'n 50 cm te kort :-(.

Vandaag heben we onbedoeld een gat in de dag geslapen, doordat we de wekker waren vergeten. We openden onze luiken om 11.40 uur, dus hadden het ontbijt gemist. Toen we eenmaal de gordijnen openden zagen we... regen!!
We beginnen ons inmiddels af te vragen of dit weer typisch Koh Chang is. Vorige keer hadden we namelijk ook slechts 3 dagen mooi weer en was de rest bewolkt met hier en daar een dikke tropische regenbui van een paar uur tot dag...
Ondanks de regen is het nog steeds rond de 30 graden en hebben we vandaag meerdere keren heerlijk gezwommen. We hebben al een paar zalige maaltijden naar binnen gewerkt en hebben vanmiddag afgesloten met een lang beloofde Sunset Paradise cocktail.
Nee hoor, slecht hebben we het zeker niet hier op Koh Chang!!

Liefs vanuit een mooi en warm Koh Chang, Gerald & Janine